روانشناسی سلامت

بیماری دو قطبی یکی از بیماری‌های اعصاب و روان است که برای درمان آن باید به دکتر روانپزشک یا دکتر روانشناس مراجعه کنید. اگر این بیماری را به حال خود رها کنید، ممکن است عوارض آن شما را درگیر کند. همچنین درمان این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را چند برابر کند.

 

کمتر کسی را می‌‌بینید که اسم اختلال دو قطبی به گوش او نرسیده باشد. در‌عین‌حال افراد کمی درباره این اختلال روانی اطلاعات جامع و کاربردی دارند. اگر از کسی بپرسید که اختلال دوقطبی چیست، بدون شک به عباراتی چون «مودی بودن»، “افسردگی شیدایی”، «ثبات خلق نداشتن»، «افکار خودکشی داشتن»، «پر انرژی و کم انرژی بودن» و شرایط روانی و الگوهای رفتاری مشابه اشاره می‌کند.

به‌طور‌معمول کسانی که با این اختلال آشنایی اندکی دارند، از شنیدن نام آن دچار ترس می‌شوند. همچنین کسانی که علائم و نشانه‌های این اختلال روانی را در نزدیکان و آشنایان خود مشاهده می‌‌کنند، دچار اضطراب و وحشت می‌شوند. بنابراین توصیه می‌کنیم مطالب زیر را با دقت مطالعه کنید و با دید بازتر و ذهن آرام‌تر به این اختلال بپردازید.

در این مطلب از دکترتو با اختلال دو قطبی، علائم آن، علل ابتدا، مشکلات افراد مبتلا به دو قطبی و درمان دو قطبی و دیگر جنبه‌های این اختلال روانی آشنا می‌شویم. تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

اختلال دو قطبی یا بایپولار چیست؟

بیماری دوقطبی چیست؟ اختلال دوقطبی (اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar) یک اختلال روانی و یکی از 

---

است که در گذشته به آن شیدایی افسردگی می‌گفتند. فردی که به این حالت روانی مبتلا باشد، حالات مختلفی از دوره‌های شیدایی و فرازهای احساسی (مانیا و‌ هایپومانیا) و دوره‌های افسردگی و نشیب‌های روانی (دپرسیون) را تجربه می‌کند.

هنگامی‌که شخصیت دوقطبی به علائم افسردگی دچار می‌شود، احساس ناراحتی و ناامیدی پیدا می‌کند. معمولا در این اپیزود، فرد نسبت به فعالیت‌های روتین روزمره اشتیاقی ندارد. او برای انجام فعالیت‌های جدید هم تمایلی نشان نمی‌دهد. هنگامی‌که مود و حالت روانی فرد به مانیا یا همان شیدایی تغییر می‌کند (و یا‌هایپومانیا که حالت خفیف‌تر مانیا است)، رفتارهایی پرانرژی از خود نشان‌می‌‌دهد. همچنین نسبت به بیشتر مسائل اطراف خود، اشتیاق بی‌اندازه و غیرعادی نشان‌می‌‌دهد.

البته می‌توان با یک برنامه درمانی مناسب و کاربردی، نشانه‌ها و علائم این اختلال را تخفیف داد و در ادامه بحران‌های تغییر حالات روانی را مدیریت کرد. در بیشتر موارد مبتلایان نسبت به درمان دارویی و سایکوتراپی به خوبی پاسخ می‌‌دهند و کیفیت زندگی آن‌ها به طور چشم‌گیری افزایش می‌‌یابد. این بیماری از انواع بیماری های روانی است و از آنجایی که درمان آن به‌تنهایی سخت است، توصیه می‌کنیم از مشاوره تلفنی اعصاب و روان که در سایت دکترتو فراهم‌شده استفاده کنید.

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی چیست؟

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و انواع اختلال دو قطبی این است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تمایل به تجربه شیدایی و افسردگی دارند، در حالی که افراد مبتلا به BPD درد عاطفی شدید و احساس پوچی، ناامیدی، خشم، ناامیدی و تنهایی را تجربه می‌کنند.

علائم اختلال دوقطبی کدامند؟

همان‌طور که می‌دانید هر بیماری و یا اختلال روانی علائم و نشانه‌های مختص به خود را دارد. برخی از نشانه های اختلال دو قطبی، جزو شکایات خود بیمار هستند. از طرفی برخی علایم اختلال دو قطبی هم توجه متخصص و یا اطرافیان بیمار را به خود جلب می‌‌کنند. در ادامه به نشانه‌های دوقطبی در حالت‌های مختلف روانی می‌‌پردازیم:

1. علائم مانیا و هیپومانیا در یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی

مانیا یا شیدایی و هیپومانیا یا نیمه شیدایی دو فاز متفاوت با علائم نسبتا مشابه هستند. مانیا یا شیدایی نسبت به هیپومانیا حالت شدیدتری است و دارای علائم برجسته‌تری است. علائم اختلال افسردگی شیدایی سبب ایجاد مسائل و مشکلات جدی در زمینه کاری، تحصیلی، احساسی و روابط فرد می‌شود. مانیا می‌تواند سبب سوق دادن فرد به سمت روان‌پریشی شود و روان‌شناس را مجبور به بستری کردن بیمار در بیمارستان کند. بیماران در هر دو حالت مانیا و هیپومانیا حداقل 3 مورد از علائم ذکر شده را دارند.

• به شکل غیرقابل کنترلی شاد، پرانرژی و هیجان‌زده هستند.
• فعالیت، انرژی و اضطراب آنها به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد.
• دچار حالتی به نام یوفوریا می‌شوند که عبارت است از اعتماد به نفس بیش‌از‌حد و احساس خوبی داشتن.
• احساس نیاز به خواب نمی‌کنند و دچار کم‌خوابی می‌شوند.
• به طرز عجیبی پرحرف می‌شوند.
• افکار مغشوش و پراکنده بسیاری دارند و ایده‌های بسیاری در سر آنها می‌‌گذرد.
• نمی‌توانند به خوبی تمرکز کنند و دچار حواس‌پرتی می‌شوند.
• نمی‌توانند به خوبی و عاقلانه تصمیم‌گیری کنند. به‌عنوان مثال، سرمایه‌گذاری‌های اشتباه و نادرست می‌‌کنند و یا ولخرجی‌های بی‌دلیل انجام می‌‌دهند. همچنین تصمیمات پرخطر در حیطه ارتباطات جنسی خود می‌گیرند.

2. حالت افسردگی شدید در یک فرد با اختلال دوقطبی (افسردگی دو قطبی)

اپیزود دیپرشن ماژور یا افسردگی شدید به اندازه‌ای قوی و طوفانی است که می‌تواند در فعالیت‌های روزانه فرد اختلال ایجاد کند و کار، تحصیل و روابط او را تحت تاثیر قرار دهد. البته که انواع افسردگی متفاوت هستند. این حالت معمولاً شامل 5 مورد و یا بیشتر از علائم زیر است:

• مود و حالت افسرده داشتن که شامل غمگین بودن، ناامید بودن، احساس پوچی و بغض داشتن است. این حالات در کودکان معمولا به شکل تحریک‌پذیر‌بودن و حساسیت شدید خود را نشان می‌‌دهد.
• بی‌تمایل بودن نسبت به همه یا اکثر فعالیت‌ها و نداشتن اشتیاق
• کاهش وزن قابل توجه یا افزایش وزن علی‌رغم رژیم غذایی. کاهش وزن در کودکان می‌تواند خود را به شکل عدم مطابقت با الگوی افزایش وزن نشان‌دهد.
• خوابیدن بیش از اندازه و یا بی‌خوابی (اینسامنیا)
• بی‌قراری یا آهستگی در انجام کارها
• خستگی مفرط و یا نداشتن انرژی برای انجام کارها و فعالیت‌های معمول
• احساس بی‌ارزش بودن و یا عذاب وجدان شدید
• عدم تمرکز و کاهش توانایی تفکر و اختلال در تصمیم‌گیری
• افکار خودکشی و یا حتی اقدام به خودکشی.

سایر ویژگی‌هایی که یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است داشته‌باشد، شامل اضطراب و استرس، مالیخولیا و یا روان‌پریشی نیست. زمان ظهور علائم می‌تواند مختلط و یا آنی باشد. تغییر حالات می‌توانند در زمان حاملگی و یا با تغییر فصول سال رخ دهند.

3. تفاوت علائم اختلال دوقطبی در مردان و زنان

اختلال دوقطبی در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه مشاهده می‌شود. هرچند نشانه‌های شاخص در بیماران با جنسیت متفاوت، می‌تواند مختلف باشد. در بیشتر موارد زنان و مردان با تشخیص دوقطبی ممکن است موارد زیر را نشان دهند:

اختلال دوقطبی در زنان	اختلال دوقطبی در مردان
دیرتر و در سنین بالاتری مانند دهه سوم و چهارم زندگی تشخیص داده‌شوند.	معمولا زودتر از زنان تشخیص داده‌می‌شوند. حتی در سنین نوجوانی هم امکان تشخیص آن وجود دارد.
حالت‌های خفیف‌تری از مانیا را نشان دهند.	دارای حالات شدید شیدایی یا افسردگی دو قطبی هستند.
بیشتر حالات افسردگی را تجربه کنند.	افکار خودکشی در مردان بیشتر بروز می‌کند.
سیکل‌های تند و سریع از تغییر حالت را از خود بروز دهند. مثلا در یک سال، 4 بار یا بیشتر حالات مانیا و افسردگی را تجربه کنند.	سیکل‌های بیماری بای پولار ثابت و متغیری دارند.
بیماری‌ها و اختلالات همراه دیگری را هم داشته‌باشند. این موارد می‌توانند شامل میگرن، پرکاری یا کم‌کاری تیروئید، چاقی، اختلالات اضطرابی و تحریک پذیری باشند.	در اپیزودهای مانیا رفتارهای پرخطر بیشتری از خود نشان می‌‌دهند.
مصرف الکل در آن‌ها بیشتر است.	معمولا سوء‌مصرف مواد دارند.

تفاوت‌های بیماری افسردگی شیدایی در مردان و زنان

زنانی که دارای این اختلال هستند ممکن است دچار برگشت‌های مکرر حالات شوند و این به دلیل بالا و پایین شدن هورمون‌های آنان طی قاعدگی و همچنین یائسگی است. اختلال دوقطبی در زنان پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به مردان دارد. مردانی که به دوقطبی مبتلا می‌شوند، معمولا کمتر از زنان به دنبال درمان این اختلال می‌روند و احتمال خودکشی در آن‌ها بالاتر است.

 

اگرچه روان پریشی اغلب در اوایل زندگی ظاهر می شود، اما می تواند برای اولین بار در بیماران مسن تر ظاهر شود. این موارد چالش های خاصی را ایجاد می کند. میزان عوارض و مرگ و میر برای روان پریشی در اواخر زندگی در مقایسه با میزان مرگ و میر روانپریشی در افراد جوان به طور قابل توجهی بیشتر است. ¹ علاوه بر این، هنگامی که داروهای ضد روان پریشی برای افراد مسن تجویز می شود، بروز بیشتر عوارض جانبی مشاهده می شود. ² اما هنگامی که پزشکان ریشه مشکل را تعیین می کنند، مجموعه ای از گزینه های درمانی بالقوه موثر را در اختیار خواهند داشت.

اختلالات اولیه و ثانویه

در شناسایی اختلالات روان پریشی در اواخر زندگی، باید بین اختلالات روان پریشی اولیه و اختلالات روان پریشی ثانویه تمایز قائل شد. ³ اصطلاح اختلالات روان پریشی اولیه شرایطی را توصیف می کند که در آن علائم روان پریشی تظاهرات بالینی اصلی بیماری است. اختلالات روان پریشی اولیه شامل بیماری هایی در امتداد طیف اسکیزوفرنی، اختلال افسردگی اساسی (MDD) و اختلال دوقطبی با ویژگی های روان پریشی است.

اصطلاح اختلالات روان پریشی ثانویه به بیماری هایی اطلاق می شود که در آنها روان پریشی علامت ثانویه یا همراه است، نه ویژگی بالینی اصلی این اختلال. نمونه هایی از اختلالات روان پریشی ثانویه از جمله هذیان، اختلالات عصبی شناختی، روان پریشی ناشی از سوء مصرف مواد مخدر یا داروهای تجویز شده، یا روان پریشی ناشی از اختلالات پزشکی یا عصبی . ⁴ شواهد موجود نشان می دهد که در میان افراد مسن، تقریباً 60 درصد موارد اختلالات ثانویه هستند. ^4،5

 

 

آبسه مغزی یک عارضه مهم در هر دو عفونت سیستمیک و پریکرانیال (سینوزیت ، اوتیت و غیره) ، تروما جمجمه و روشهای جراحی مغز و اعصاب است. اگر این اختلال در مراحل اولیه تشخیص داده شود، بسیار قابل درمان است – معمولاً با آنتی بیوتیک و جراحی، اما گاهی اوقات با آنتی بیوتیک به تنهایی. با این حال، اگر اشتباه تشخیص داده شود، ممکن است باعث آسیب شدید عصبی یا مرگ شود. در این مقاله ، نویسنده در مورد پاتوژنز و ارائه بالینی آبسه مغزی بحث می کند و رویکردی برای تشخیص و درمان این اختلال ارائه می دهد.

 

روانشناسان متخصصان بهداشتی آموزش دیده در دانشگاه هستند که رفتار انسان را مطالعه کرده اند. روانشناسان در نحوه تفکر، احساس، رفتار و یادگیری افراد متخصص هستند.

بیشتر روانشناسان مستقیماً با افرادی کار می کنند که با مشکلات ذهنی یا عاطفی سر و کار دارند - به عنوان مثال، زمانی که فردی دارای اضطراب یا افسردگی است یا استرس دارد. آنها همچنین با افرادی کار می کنند که در زندگی با چالش هایی مانند مشکلات والدینی یا روابط خانوادگی روبرو هستند.

روانشناسان به افراد کمک می کنند:

• درک کنید که مشکلات آنها از کجا می آید و چرا اکنون با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند
• افکار، رفتار و احساساتی که ممکن است باعث مشکلات آنها شود را تغییر دهند
• راه‌های بهتری برای کنار آمدن با مشکلات یا مدیریت بخش‌هایی از زندگی‌شان بیابند.

روانشناسان همچنین به افراد در بهبود عملکرد، سلامت و یادگیری کمک می کنند.

روانشناسان از روش های درمانی و رویکردهای مختلفی برای کمک به افراد استفاده می کنند. آنها دارو تجویز نمی کنند. ا

روانشناسان در زمینه های مختلف از جمله مشاوره، روانشناسی تربیتی یا رشدی، روانشناسی ورزشی، روانشناسی بالینی و غیره آموزش می بینند و تخصص دارند. و روانشناسان در بسیاری از مکان ها از جمله خدمات بهداشت روان اجتماعی، بیمارستان های دولتی و خصوصی، کلینیک های خصوصی، مدارس، سازمان های تحقیقاتی و شرکت های خصوصی کار می کنند.